قبل از اینکه اسپرم مرد بتواند تخمک زن را بارور کند، سر اسپرم باید به قسمت بیرونی تخمک بچسبد. پس از اتصال، اسپرم از طریق لایه بیرونی به داخل سیتوپلاسم تخمک، جایی که لقاح انجام میشود، نفوذ مییابد.
گاهی اوقات اسپرم به دلایل مختلف نمیتواند به لایه بیرونی نفوذ کند. لایه بیرونی تخمک ممکن است ضخیم باشد و اسپرم به سختی به آن نفوذ کند یا اسپرم قادر به شنا نباشد، در این موارد روشی به نام تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی توصیه میشود.
تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی همراه با لقاح آزمایشگاهی برای کمک به بارور شدن تخمک انجام میشود. در طی ICSI، یک اسپرم بهطور مستقیم داخل سیتوپلاسم تخمک تزریق میشود.
این روش در بیمارانی که اسپرم آنها از نظر تعداد، شکل و تحرک، دارای کیفیت پایینی است، مورد استفاده قرار میگیرد.
علاوه بر این روش ICSI در تمام مواردی که شرایط رسیدن اسپرم به تخمک در رحم خانم فراهم نباشد مانند بسته بودن لولههای رحمی، چسبندگیهای حفره لگنی از IVF ، تعداد کم اسپرم، تحرک پایین اسپرم و مورفولوژی نامناسب اسپرم از روش ICSI استفاده میشود.
میزان موفقیت این روش برای هر انتقال جنین در مراکز درمان ناباروری، بر اساس شرایط آزمایشگاه جنینشناسی و دقت متخصصین زنان در روند درمان، همچنین وضعیت اسپرم و تخمک و سن زن مورد ارزیابی قرار میگیرد.
بر طبق مطالعات، میزان موفقیت عمل انتقال جنین در روش ICSI بین ۳۰-۴۰ درصد است.