لقاح داخل رحمی یا IUI، روش رایج درمانی برای ناباروری است IUI .به معنی نفوذ اسپرم شسته شده به درون حفره رحم بوده است.
با وجود محبوبیت IUI این روش درمانی موفقیت بالایی ندارد و میزان موفقیت آن در جامعه برای باروری حداکثر ۱۸% است.
این روش درمانی نسبتاً ساده و بدون درد است، و بدون بیهوشی انجام میشود. در فرایند IUI بعد از بررسی تخمدانها به کمک سونوگرافی توسط پزشک متخصص زنان و مشاهده فولیکول و اطمینان از طبیعی بودن شرایط خانم، تزریق داروی HCG به منظور تحریک تخمکگذاری انجام میشود. فرایند IUI حدود ۳۶ تا ۴۸ ساعت بعد از تزریق داروی کمک باروری HCG انجام میشود. با تعیین زمان دقیق انجام عمل IUI و اعلام آن به زوجین، آقا باید نمونه اسپرم خود را به آزمایشگاه تحویل دهد (قبل از انجام IUI آقا باید به مدت دو الی پنج روز از انجام مقاربت و خروج منی پرهیز کند)، در صبح روز تعیین شده برای انجام عمل IUI، نمونه اسپرم باید به روش خود ارضایی (استمناء) و یا استفاده از کاندومهای مخصوص فاقد مواد کُشنده اسپرم در ظرف استریل که توسط آزمایشگاه در اختیار مرد قرار میگیرد، جمعآوری گردد. نمونه باید تازه بوده و در آزمایشگاه تهیه شود. در این روش معمولاً مایع منی با محیط کشت خاصی شستشو داده میشود و سپس اسپرمهای شسته شده از طریق واژن با استفاده از یک لوله باریک به نام کتتر به داخل رحم خانم در زمان مشخصی از سیکل ماهیانه، زمانی که تخمک رها میشود تزریق میشود.
در این روش درمانی، یک تخمک یا بیشتر بارور میگردد. در واقع زنان با عامل ناباروری مردانه کمی ضعیف، زنان با مشکل تنبلی تخمدان و زنان نابارور با علت ناشناخته که وارد پژوهشگاه رویان میشوند، بعد از انجام درمانهای خاص تخمکگذاری تحت نظر متخصص زنان تحت فرایند IUI قرار میگیرند.
IUI اولین خط درمان ناباروری است که توسط پزشک زنان قبل از انجام فرایند IVF است که به زوجین نابارور پیشنهاد میگردد.
در واقع در صورت کم بودن تعداد اسپرم و یا کمتحرکی آنها، زیاد بودن تعداد اسپرمهای غیرطبیعی، وجود ترشحات کشنده اسپرم در دهانه رحم، اندومتریوز خفیف یا متوسط، ناتوانی در ایجاد و حفظ حالت نعوظ به زوجین پیشنهاد می شود.