چه زمانی باید زوجین به متخصصین ناباروری مراجعه کنند؟

زنان بالاتر از ۳۵ سال باید شش ماه پس از تلاش ناموفق برای بارداری و یا در صورت وجود اندیکاسیون بالینی، زودتر جهت ارزیابی و درمان ارجاع شوند.
در زنان بالای ۴۰ سال ارزیابی و درمان سریع ضرورت دارد و زنان بالاتر از ۴۰ سال باید بلافاصله پس از مراجعه برای بارداری زودتر جهت ارزیابی و درمان ارجاع شوند.
نکته مهم آن است که زوج‌ها باید فیزیولوژی کامل بدن زن و نیز ارتباط جنسی مناسب و صحیح را بدانند. خانم ها در هر سیکل ماهانه، فقط یک روز تخمک را رها می کند و در روزهای دیگر قابلیت باروری وجود ندارد. به همین دلیل باید زمان تخمک‌گذاری را دقیق مشخص نموده و در صورت رعایت تمامی شرایط و داشتن ارتباط جنسی مناسب بدون استفاده از روش های جلوگیری، اگر پس از ۱۲ ماه بارور نشدند باید اقدام به درمان ناباروری کنند.
آقایان حتما در این کار همراه خانم باشند و تست‌هایی به آنها برای شناخت موانع و راه‌های درمان داده می‌شود که بر اساس آن راه های درمانی و تجویز داروهای مربوط به آن آغاز می شود.

اگر سن خانم کمتر از ۳۵ سال است و طی یک سال تلاش برای بچه دار شدن باردار نشده اید، بهتر است ارزیابی های لازم برای ناباروری را انجام دهید و البته اگر شما بیش از ۳۵ سال سن دارید و یا هرگونه نگرانی درباره وجود اشکال در باروری خود دارید بهتر است با یک متخصص زنان، مشورت کنید (از سن ۳۵ سال و بالاتر ذخیره تخمدانی خانم؛ شروع به کاهش می کند).

زنان در صورتی که برخی از موارد زیر را داشته باشند می توانند زودتر به پزشک مراجعه کنند:

• سن بین ۳۵ تا ۴۰ سال و تلاش منظم برای باردار شدن طی ۶ ‌ماه یا بیشتر
• داشتن سن بیش از ۴۰ سال
• داشتن آگاهی قبلی از مشکلات ناباروری
• دوره‌ی قاعدگی نامنظم یا عدم رخ دادن قاعدگی
• ابتلا به بیماری هایی مانند التهاب لگن یا اندومتریوز
• داشتن سابقه سقط جنینی که بیش از یکبار رخ داده باشد
• ابتلای فرد به بیماری های زمینه ای مثل دیابت
• در صورتی که سابقه‌ی درمان سرطان داشته باشد
• ابتلای قبلی به آسم
• فیبروم یا مشکلات دیگر رحمی
• سابقه خانوادگی یائسگی زودرس
• سابقه انجام شیمی درمانی، رادیوتراپی
• مصرف سیگار

مردان با داشتن مواردی از شرایط زیر می توانند زودتر به پزشک مراجعه کنند:

• در صورت کمبود اسپرم و سایر مشکلات مرتبط با اسپرم
• مشاهده التهاب در کیسه بیضه یا کیسه ‌‌های بیضه‌ی متورم
• درصورتی که قبلا عمل وازکتومی یا جراحی کیسه‌ی بیضه و کشاله‌ی ران انجام شده باشد‌‌
• در صورت کوچک بودن بیضه ها
• رخ دادن تغییر محسوس در میل جنسی
• در صورتی که سابقه‌ی درمان سرطان داشته باشد
• داشتن بیماری های زمینه ای مثل دیابت
• ابتلا به آسم
• داشتن مشکلات هورمونی
• تغییر محسوس در کاهش میل جنسی فرد
• وجود مشکل در انزال فرد