IVF چیست؟ لقاح آزمایشگاهی یا IVF یکی از تکنیک‌های در دسترس برای کمک به زوج نابارور است. به زوجی که به مدت یکسال سعی برای بچه‌دار شدن انجام داده باشند اما بارور نشده باشندنابارور گفته می‌شود (این مدت برای خانم‌های بالای ۳۷ سال ۶ ماه است.)
نحوه‌ی انجام فرایند IVF: در طی فرایند IVF تخمک بالغ با قطر ۱۸ میلی‌متر از تخمدان خانم دریافت می‌شود و با اسپرم همسر خودش در آزمایشگاه جنین‌شناسی لقاح داده می‌شود. زمانی که اسپرم به تخمک نفوذ می‌یابد، به آن جنین می‌گویند. سپس جنین‌ها به رحم خانم منتقل می‌شوند تا رشد و لانه‌گزینی انجام شود. روش IVF برای زوج‌های ناباروری و کسانی که اختلالات ژنتیکی دارند به کار برده می‌شود. در خانم‌هایی که شرایط جسمی و رحمی آنها مورد تایید پزشک زنان باشد بعد از مدت ۵-۲ روز پس از تلقیح تخمک جنین به رحم منتقل می‌شود، اما در خانم‌هایی که شرایط جسمی آنها مورد تایید پزشک نباشد جنین‌ها منجمد شده و سپس در روز تعیین شده توسط پزشک منتقل می‌شوند.
روش IVF برای چه کسانی توصیه می‌شود؟ روش IVF برای افراد با شرایط مختلف قابل انجام است، زنان با مشکلات تخمک‌گذاری و کیفیت پایین تخمک، مشکلات رحم یا لوله‌های رحمی، زنان اندومتریوزیس، آقایان با تعداد کم اسپرم، افراد با عدم توانایی نفوذ یا زنده‌ماندن اسپرم در مخاط دهانه‌ی رحم آنها، افراد با مشکلات ناباروی غیرقابل شناخت، زنان با فیبروئید رحمی، افرادی که فرایند عقیم‌سازی را انجام داده‌اند و زنانی که بارداری برای آنها ضرر دارد. IVF بعد از IUI دومین مرحله در درمان ناباروری است. متخصصان زنان می‌گویند که IVF باید برای زنان زیر ۴۳ سال که به مدت ۲ سال از طریق رابطه جنسی منظم و بدون محافظت، باردار نشده‌اند یا ۱۲ سیکل لقاح مصنوعی داشته‌اند، ارائه شود.
میزان موفقیت IVF چقدر است؟ طبق رفرنس ها و مقالات میزان باروری با IVF حداکثر ۳۵- ۴۰% است.